Ղրիմ–Կոնգո տենդը կարող է ներթափանցել Հայաստան

ԵՐԵՎԱՆ, 7 հունիսի./Նովոստի-Արմենիա/. Իրանում բռնկված Ղրիմ–Կոնգո հեմորագիկ տենդի` Հայաստան ներթափանցելու հավանականություն գոյություն ունի, «Նովոստի–Արմենիա» գործակալությանը հայտնեց Հիվանդությունների վերահսկողության և կանխարգելման ազգային կենտրոնի մակաբուծային հիվանդությունների համաճարակաբանության բաժնի վարիչ Լուսինե Պարոնյանը։

«Այդպիսի հավանականություն կա, քանի որ հարուցիչ տիզերը փոխանցում են վիրուսն իրենց սերունդներին, այդ իսկ պատճառով մենք մշտապես համապատասխան հետազոտություններ ենք անցկացնում»,– ասաց նա, ավելացնելով, որ ճշգրիտ հնարավոր չէ գնահատել այսօրվա դրությամբ առկա հավանականությունը։


Համաճարակաբանը հայտնեց նաև, որ երկրում աշխատանք է տարվում նաև բուժանձնակազմի հետ` 2014 թվականին առողջապահության նախարարի հրամանով ստեղծվել է Ղրիմ–Կոնգո հեմորագիկ տենդի համաճարակաբանության, ախտորոշման, բուժման և կանխարգելման մեթոդաբանական ձեռնարկ։

Մասնագետի խոսքով, կան որոշ բնակավայրեր, որտեղ ժամանակ առ ժամանակ բռնկվում են տենդի օջախներ, դրանց թվում են` Կրասնոդարի երկրամասը, Թուրքիան, Իրանը։ Նա նաև հիշեցրեդ, որ մի քանի տարի առաջ տենդի դեպքեր են գրանցվել նաև Վրաստանում։

Պարոնյանի խոսքո, Հայաստանում արձանագրվել է հիվանդացության միայն մի դեպք 1984 թվականին, որը մահվան ելք է ունեցել։

Ինչպես պարզաբանեց համաճարակաբանը, այս հիվանդությունը կարող է անցնել առանց ախտանիշերի կամ ունենալ գրիպանման ախտանիշեր։ Նա հայտնեց նաև, որ տենդը հնարավոր է ախտորոշել և բուժել։

«Եթե ինչ–որ տենդի կասկածանք է առաջանում, նույնիսկ ոչ հեմոռագիկ, այսինքն, չի ուղեկցվում արյունազեղմամբ, հիվանդի անալիզները միանգամից ուղարկվում են վիրուսաբանական լաբորատորիա, որտեղ դրանք ուսումնասիրվում է, այդ թվում` Ղրիմ–Կոնգոյի տենդի առկայությունը»,– ասաց Պարոնյանը։

Ղրիմ–Կոնգո հեմորագիկ տենդը սուր ինֆեկցիոն հիվանդություն է, արտահայտվում է թունավորմամբ և բազմակի արյունազեղումներով։ Վիրուսը փոխանցվում է մարդուն տիզերից և ընտանի անասունից, իսկ մարդկանց միջև վարակումը կարող է կատարվել վարակվածների արյան, արտադրությունների, օրգանների և օրգանիզմի հեղուկների հետ սերտ կոնտակտի արդյունքում։ Տենդից մահվան գործակիցը կազմում է մոտ 30 տոկոս, սովորաբար մահը վրա է հասնում հիվանդության երկրորդ շաբաթվա ընթացքում։ -0-