ԵՐԵՎԱՆ, 22 մայիսի./Նովոստի–Արմենիա/. Ռուսաստանի պետական հումանիտար համալսարանի արտասահմանյան ռեգիոնագիտության և արտաքին քաղաքականության ամբիոնի դոցենտ, քաղաքագետ, կովկասագետ Սերգեյ Մարկեդոնովը Bunin & Co տելեգրամ–ալիքի համար ներկայացրել է իր կարծիքը ՀՀ վարչապետ Նիկոլ Փաշինյանի` ղարաբաղյան քաղաքականության ուղղվածության վերաբերյալ։
Մայիսի 19–ին ՀՀ ԱԳ նորանշանակ նախարար Զոհրաբ Մնացականյանն այցելել է Ստեփանակերտ, որտեղ հադիպել է Արցախ ԱԳ նախարար Մասիս Մայիլյանի հետ։ Բանակցությունների արդյունքում նրանք հայտարարել են «համահայկական նշանակություն ունեցող հարցերի» շուրջ համակարգված գործողությունների կարևորության մասին։
Վերջին օրերի ընթացքում ղարաբաղյան թեման, որն առանց այդ էլ հայկական քաղաքականության կարևորագույն առաջնահերթություններից է, էականորեն ակտուալացվել է։ Վարչապետի պաշտոնում ընտրվելու հաջորդ իսկ օրը Նիկոլ Փաշինյանն այցելել է Արցախ։ Շուտով դրանից հետո հեռահար բանավեճ է սկսվել, որին մասնակցել են Նիկոլ Փաշինյանը, ՀՀ պաշտպանության նախկին նախարար Վիգեն Սարգսյանը, առաջին և երկրորդ նախագահներ Լևոն Տեր–Պետրոսյանն ու Ռոբերտ Քոչարյանը։ Վեճի թեման բանակցային գործընթացում որպես ինքնուրույն կողմ Արցախի մասնակցության հարցն է։ Մայիսի 16–ին Երևան այցելեց հայտնի ռուս դիվանագետ Վլադիմիր Կազիմիրովը, ով 1990–ականների սկզբում զբաղեցրել է ՌԴ նախագահի` ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորմամբ զբաղվող հատուկ ներկայացուցչի պաշտոնը։ Նա հանդիպել է Տեր–Պետրոսյանի հետ, քննարկել երկարամյա հակամարտության կարգավորման պատմությունն ու հեռանկարները։
Загружается новость ... "Лево"
Ինչի՞ հետ է կապված նման ակտիվացումը, նշանակու՞մ է, արդյոք, որ Երևանի չափից մեծ ուշադրությունը խոսում է Արցախը ճանաչելու պատրաստակամության մասին, կարելի՞ է, արդյոք, ակնկալել այն թեզերի իրագործումը, որոնց մասին Փաշինյանը հայտարարել է ապրիլի–մայիսին բողոքի ցույցերի ժամանակ։
Հայկական ցանկացած իշխանության համար Ղարաբաղի նկատմամբ հետաքրքրությունը բացարձակ առաջնահերթություն է։ Եթե իշխանություններն ու ընդդիմությունը քննադատում են միմյանց այս հարցի շուրջ, ապա դա նշանակում է խնդրի նկատմամբ բավարար ուշադրության պակաս։ Փաշինյանի` Ստեփանակերտ կատարած այցը պատահական չէ։ Նա ցույց տվեց, որ չնայած նախկին իշխանությունների հետ ունեցած տարաձայնություններին, նա շարունակում է նրանց ուղղությունը արցախահայերի ինքնորոշմանն աջակցելու հարցում։ Այս համատեքստում կարելի է դիտարկել նաև Զոհրաբ Մնացականյանի արցախյան այցը։ Սակայն Հայաստանի նոր իշխանությունների համար հատկապես կարևոր է ընդգծել այն փաստը, որ նրանք վայելում են ժողովրդի ավելի մեծ աջակցությունը, դրա համար էլ միջազգային ասպարեզում իրենց ավելի ինքնուրույն կդրսևորեն։
Սակայն չարժե շտապել ու եզրակացություններ անել Արցախի անկախության շուտափույթ ճանաչման շուրջ։ Հայկական ԱԳՆ–ն գլխավորում է գրագետ պրոֆեսիոնալ, ով աշխատանքի փորձ ունի ՄԱԿ–ում։ Նա շատ լավ հասկանում է, թե ինչի շուրջ են ընթանում բանակցությունները և, որ դրանց հիմքում «թարմացված մադրիդյան սկզբունքներն են»։ Հազվագյուտ դեպք է, սակայն այս հարցում Արևմուտքն ու Ռուսաստանը կոնսենսուս ունեն։ Եվ Մոսկվային ու Վաշինգտոնին իսկապես կհակասի վերջիններին տորպեդահարելն ու ճանաչել ԼՂՀ–ն Ղարաբաղի կարգավիճակի մասին իրավաբանորեն պարտավորեցնող հանրաքվեի անցկացումից առաջ։ Իհարկե, սրանից 100%–ով կօգտվի Բաքուն։ Այստեղից էլ բխում է ճշտապահությունը ֆորմալ ճանաչման մոտեցումներում։ Միաժամանակ, Փաշինյանի թիմն ակնհայտորեն ցուցադրելու է, որ հոգ է տանում արցախահայերի մասին` միաժամանակ ցուցադրելով, որ ցանկացած ուժային ճնշման դեպքում նրան մնում է «վերջին փաստարկը»։ Սակայն Հայաստանի նոր իշխանություններն ամենայն հավանականությամբ այսօր «խաղի մեջ չեն դնի» այդ հաղթաթուղթը։–0–
