ԵՐԵՎԱՆ, 14 հուլիսի. /Նովոստի-Արմենիա/. Ղարաբաղյան հակամարտության կարգավորման հեռանկարներին վերաբերող Ադրբեջանի բարձրաստիճան պաշտոնյաների և ղեկավարության վերջին հայտարարությունները վհատեցնում են աչքի ընկնող հակասությամբ և արդարացված կասկածներ են առաջացնում այս հարցի շուրջ Բաքվի մոտ ունեցած միասնական մոտեցումների առկայության առումով:
Մի շարք հայ փորձագետներ կարծում են, որ ադրբեջանական քաղաքական վերնախավի ներկայացուցիչների շուրթերից հնչած փոխբացառող արտահայտությունները վկայում են կամ տիրող խուճապի, կամ էլ մանևրելու փորձերի մասին:
Մասնավորապես, Ադրբեջանի նախագահ Իլհամ Ալիևը երեքշաբթի կառավարության նիստի ժամանակ փորձել է բացել «խաղաքարտերն» ու իրեն հատուկ մեկնաբանությամբ ներկայացրել, այսպես կոչված, թարմացված «մադրիդյան սկզբունքները»՝ դիտմամբ մոռանալով հրապարակել որոշ առանցքային դրույթներ, առանց որոնց կարգավորումը գրեթե անհնար է:
Այնուամենայնիվ, Ալիևը ստիպված էր ընդունել, որ կարգավորման սկզբունքներով նախատեսվում է Ղարաբաղին միջանկյալ կարգավիճակի տրամադրում՝ այդ դրույթը համարելով ընդունելի:
Նախագահի աշխատակազմի հասարակական-քաղաքական հարցերի բաժնի պետ Ալի Հասանովն ավելի հեռու գնաց: Նա հայտարարեց, որ Ադրբեջանը գնում է զիջումների՝ համաձայնելով Ղարաբաղին տրամադրել միջանկյալ կարգավիճակ, նա ավելացրեց, որ խնդրի կարգավորման սկզբունքները, որոնք ներկայացվել են ԵԱՀԿ ՄԽ-ի կողմից, հակամարտության կողմերից որևէ մեկի հաղթանակի երաշխիք կամ երաշխավորում չեն:
Թվում է, թե ձևավորվող «ներդաշնակությունը» հանկարծակի խախտում է Ադրբեջանի ԱԳՆ-ի մամուլի քարտուղար Էլհամ Պոլուխովը, ով միջանկյալ կարգավիճակի մասին պնդումներն, այդ թվում նաև սեփական նախագահի խոսքերն անվանել է «անհեթեթ ու անտրամաբանական»:
Արդեն անզեն աչքով նկատվող խանգարումն ու տատանումը կարող են վկայել ցանկացած բանի մասին, բայց ոչ ինքնավստահության, ադրբեջանական իշխանության վերնախավում Ղարաբաղի շուրջ միասնական դիրքորոշման և հետագա քայլերի ամբողջական գիտակցման մասին:
Հատկանշական են նաև Ադրբեջանի արտգործնախարար Էլմար Մամեդյարովի վերջին հայտարարությունները, որոնք տարբերվում են անսովոր խաղաղասիրությամբ և խաղաղ համաձայնագրի շուրջ ակտիվ աշխատելու պատրաստակամությամբ:
Մամեդյարովը նույնիսկ ճանաչում է ազատ կամարտահայտության միջոցով ինքնորոշման հայերի իրավունքը՝ միաժամանակ հույս ունենալով «համոզել» ղարաբաղցիներին մտնել Ադրբեջանի կազմ՝ խոստանալով նրանց տնտեսական շահեր: Ադրբեջանի արտգործնախարարի խղճի վրա թողնելով տնտեսության հետ որևէ կապ չունեցող խնդրի իրական էությունը գիտակցելու ունակության բացակայությունը՝ չի կարելի չնշել, որ այս հարցում ևս Բաքվից հակասական հայտարարություններ են հնչում:
Եթե Մամեդյարովը կարող է միայն կարծել, թե Ղարաբաղի հայերը կքվեարկան այս կերպ, այլ ոչ թե ուրիշ կերպ և մտորում է, թե ինչ քայլեր է պետք ձեռնարկել դրա համար, ապա Ադրբեջանի նախագահը միանշանակ կերպով պնդում է, որ «Ադրբեջանից Լեռնային Ղարաբաղի բաժանումն ու նրան անկախության տրամադրումը կամ Հայաստանին նրա միացումը երբեք չի եղել և չի լինի բանակցությունների թեմա»:
Ալիևի հայտարարության մեջ թաքնված է որոշակի խորամանկություն, որն, ամենայն հավանականությամբ, ուղղված է ներքին սպառողին, քանի որ կարգավորման սկզբունքների մեջ ներառված Ղարաբաղի ժողովրդի կամարտահայտության իրավունքի մասին դրույթը՝ իրավաբանորեն պարտադրվող արդյունքներով, չի հանգեցնի ոչ այլ ինչին, քան այսօրվա իրողությունների միջազգային ճանաչմանը:
Առանց Լեռնային Ղարաբաղի կարգավիճակի հետ կապված հարցի վերջնական և անդառնալի լուծման որևէ կարգավորում անհնար է: Դա վաղուց հասկացել են միջազգային միջնորդները, և ամենայն հավանականությամբ կսկսեն գիտակցել նաև Ադրբեջանում: Գոյություն ունեցող իրողությունների անտեսումը միայն ձգձգում է որոշումների ընդունումը:-0-
Գագիկ Բաղդասարյան, «Նովոստի-Արմենիա» գործակալության տեսաբան
Հեղինակի կարծիքը կարող է չհամընկնել խմբագրության դիրքորոշման հետ
