ԵՐԵՎԱՆ, 11 օգոստոսի․ /Նովոստի-Արմենիա/․ Թուրքիան և Ադրբեջանը բազմիցս կասկածի տակ են դրել ղարաբաղյան հիմնախնդրի կարգավորման բանակցային գործընթացը՝ պարբերաբար հայտարարելով ներկայիս ձևաչափի անարդյունավետության մասին: Իրավիճակը կրկնվեց երեքշաբթի, երբ Թուրքիայի արտգործնախարար Մևլութ Չավուշօղլուն, իր ադրբեջանցի գործընկերոջ հետ համատեղ ճեպազրույցի ժամանակ, ասաց , որ միջազգային հանրությունը, ներառյալ՝ ԵԱՀԿ Մինսկի խումբը, լուրջ ջանքեր չեն գործադրում կոնֆլիկտի լուծման համար:
«Նովոստի-Արմենիա» գործակալության թղթակցի հետ զրույցում ադրբեջագետ, «Օրբելի» վերլուծական կենտրոնի փորձագետ Տարոն Հովհաննիսյանը բացահայտեց թուրքական կողմի նման հայտարարությունների առանձնահատկությունները:
Загружается новость ... "Лево"
«Գաղտնիք չէ, որ թուրքական կողմը միշտ ցանկացել է մեծ դեր ունենալ Հարավային Կովկասում կոնֆլիկտների և, առաջին հերթին, ղարաբաղյան հիմնախնդրի լուծման գործում՝ այն օգտագործելով որպես տարածաշրջանում իր ազդեցության տարածման մեթոդ: Վերջին ժամանակներում հստակ երևում է, որ Թուրքիան բավականին ակտիվացել է, այդ թվում, հաշվի առնելով այն փաստը, որ վերջին 4-5 տարիներին վարում է բավականին ագրեսիվ քաղաքականություն», - ասաց նա։
Ադրբեջանագետը նշեց, որ դա հիմնված է Հարավային Կովկասում իր ազդեցությունը ընդլայնելու՝ Թուրքիայի ցանկության վրա, և դրա ուղիներից մեկը ակտիվ կոնֆլիկտներում վճռական դերակատարումն է:
«Այս դեպքում, քանի որ Հարավային Կովկասում Թուրքիայի դաշնակիցն ու աջակիցը Ադրբեջանն է, ղարաբաղյան կոնֆլիկտը նրա համար իր ցանկությունները կատարելու մեթոդ է: Առաջին անգամ չէ, որ Թուրքիան, ինչպես և Ադրբեջանը, որպես իր թիրախ ընտրել է ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահներին՝ փորձելով ցույց տալ, որ նրանք բավականաչափ ջանքեր չեն գործադրում կոնֆլիկտը լուծելու համար և հայտարարելով հակամարտության լուծման ձևաչափը փոփոխելու անհրաժեշտության մասին », - ասաց Հովհաննիսյանը:
Նա նշեց, որ Թուրքիայի նման հայտարարությունների հետևում ընկած է բանակցային գործընթացում ուղղակիորեն ներգրավված լինելու ցանկությունը, ինչը, նրա խոսքով, անիրատեսական է, քանի որ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներն իրենք են հասկացել, որ Թուրքիան զբաղեցնում է միակողմանի ագրեսիվ դիրքորոշում:
Ինչ վերաբերում է Չավուշօղլուի այն հայտարարությանը, թե Թուրքիան կաջակցի Ադրբեջանին ղարաբաղյան հիմնախնդրի լուծման ցանկացած տարբերակի դեպքում, փորձագետը նշեց, որ այդ երկիրը միշտ աջակցել է Ադրբեջանին:
«Այն աջակցում էր ոչ թե մշակութային ընդհանրությունների, թյուրքական լեզուների և այլնի պատճառով, այլ որովհետև նա իր շահերն ունի տարածաշրջանում, ներառյալ նավթի և գազի հետ կապված: Ընդհանուր ժողովրդի, մշակույթի մասին հայտարարությունները միայն գործիքներն են, որոնց վրա կառուցվում են այդ հարաբերություններ », - ասաց Հովհաննիսյանը:
Ընդ որում, ադրբեջանագետը նշեց, որ վերջերս աջակցություն է ցուցաբերվում նաև ռազմատեխնիկական առումով:
«Ճիշտ է, Թուրքիան դեռևս լրջորեն զիջում է Ադրբեջանի զենքի հիմնական մատակարարներին, բայց ռազմական պատրաստության առումով նրանք շատ ակտիվ համագործակցություն ունեն, և ռազմատեխնիկական ոլորտում համագործակցությունն ավելի է խորանում», - ասաց նա:
Փորձագետը նշեց, որ հրապարակային հայտարարությունների առումով ևս Թուրքիան աջակցություն է ցուցաբերում Ադրբեջանին, բայց դրանց զգալի մասը հայտարարություններից այն կողմ չի գնում, ընդ որում՝ աշխարհաքաղաքական պատճառներով, որոնք խանգարում են Թուրքիային ներգրավվել կոնֆլիկտի մեջ:
«Փաստացի, որքան էլ որ թուրքական կողմը նման ագրեսիվ հայտարարություններ անի, միևնույն է նա հնարավորություն չունի ուղղակիորեն ներգրավվել կոնֆլիկտի լուծման մեջ, ներառյալ՝ ռազմական ճանախարհով, իր ստորաբաժանումները ուղարկելու ձևով, քանի որ արդեն բախում է ԵԱՀԿ ՄԽ համանախագահների շահերին, առաջին հերթին՝ Ռուսաստանի, և տարածաշրջանային խաղացողների՝ Իրանի շահերի հետ», - ասաց Հովհաննիսյանը:-0-
