ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը ճիշտ է վարվել, որ հայ-թուրքական արձանագրություններն ուղարկել է խորհրդարան վավերացնելու, ուրբաթ «Նովոստի-Արմենիա» գործակալությանը հայտարարեց թուրքագետ Արտակ Շաքարյանը:
ՀՀ նախագահ Սերժ Սարգսյանը փետրվարի 12-ին «Դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման վերաբերյալ» և «Երկկողմ հարաբերությունների զարգացման վերաբերյալ» հայ-թուրքական արձանագրությունները ուղարկել է խորհրդարան վավերացնելու համար:
«Հայ-թուրքական արձանագրությունները խորհրդարան ուղարկելով, Հայաստանը ցույց տվեց միջազգային հանրությանը, որ հայ-թուրքական հարաբերությունների նորմալացման գործընթացի դանդաղումը կամ ձգձգումը հնարավոր է բացառապես Թուրքիայի մեղքով»,- ասաց նա:
Միևնույն ժամանակ, փորձագետը հույս հայտնեց, որ հայկական խորհրդարանը Անկարայից շուտ չի վավերացնի արձանագրությունները: «Ես անկեղծորեն հույս ունեմ, որ հայկական խորհրդարանը չի վավերացնի արձանագրությունները ավելի շուտ, քան դա կանի Անկարան»,- նշեց նա:
Ընդ որում Շաքարյանն ասաց, որ երբ փաստաթղթերը վավերացվեն Թուրքիայի օրենսդիր մարմնի կողմից, Հայաստանում արձանագրությունների վավերացման գործընթացը որևէ խնդրի հետ չի բախվի՝ հաշվի առնելով ՀՀ Ազգային ժողովում ՀՀ Հանրապետական կուսակցության անդամների քանակը:
Խոսելով թուրքական խորհրդարանի կողմից փաստաթղթերի վավերացման հնարավոր ժամկետների մասին՝ Շաքարյանը նշեց, որ «արձանագրությունների վավերացումը Անկարայում, ըստ ամենայնի, տեղի կունենա շատ բուռն կերպով, և Մոսկվայի ու Վաշինգտոնի կողմից ճնշման բացակայության դեպքում կարող է մեկ, երկու կամ երեք տարի ձգվել»:
Էդվարդ Նալբանդյանը և Ահմեդ Դավութօղլուն հոկտեմբերի 10-ին Ցյուրիխի համալսարանում ստորագրեցին «Դիվանագիտական հարաբերություններ հաստատելու մասին արձանագրությունը» և «Երկկողմ հարաբերությունների զարգացման մասին արձանագրությունը»:
Հայաստանի Սահմանադրական դատարանը հունվարի 12-ին արձանագրություններում ամրագրված պարտավորությունները Հայաստանի սահմանադրությանը համապատասխանող է ճանաչել: Ընդունելով, որ կողմերի սահմանած պարտավորությունները փոխադարձ միջպետական բնույթ են կրում և չեն կարող երրորդ երկրի վրա, ՍԴ-ն միաժամանակ փաստել է նաև, որ արձանագրությունների առաջնահերթային դրույթն է հանդիսանում հայ-թուրքական սահմանի փաստացի բացումը, և մյուս բոլոր պարտավորություններն իրավական ուժ են ստանում միայն հայ-թուրքական սահմանի բացման առկայությունից հետո:
Հայաստանի և Թուրքիայի միջև չկան դիվանագիտական հարաբերություններ, իսկ 1993-ից, պաշտոնական Անկարայի նախաձեռնությամբ, փակ է հայ-թուրքական սահմանը։ Հարաբերությունները բարդացան, երբ Անկարան սկսեց սատարել ադրբեջանական դիրքորոշմանը՝ ղարաբաղյան հարցում, և երբ Թուրքիան կտրուկ արձագանքեց Օսմանյան կայսրությունում 1915թ. հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացին:-0-
