ԵՐԵՎԱՆ, 30 մարտի. /Նովոստի–Արմենիա/. The Huffington Post հեղինակավոր ամերիկյան պարբերականը Հայոց ցեղասպանության մասին պատմող «Խոստումը» ֆիլմին նվիրված իր հոդվածում գրել է, թե ինչպես են ամբողջ աշխարհում անցնում ճակատի գծերը պատմական ճշմարտությունն ընդունողների և այն հերքողների միջև։
«1915–ից 1923 թվականներին, քողարկվելով Առաջին համաշխարհային պատերազմով, թուրքական կառավարությունն իր տարածքում բնակվող 3 միլիոն անմեղ քրիստոնյա է սպանել, այդ թվում` 1.5 միլիոն հայերի։ Քրիստոնյաները բազմազգ Օսմանյան կայսրության առավել կրթված և առաջադեմ մասն էին կազմում, և այսօրվա հարուստ թուրքերից շատերն իրենց կարողությունը կուտակել են` բռնազավթելով հույների, հայերի և ասորիների գույքը և փողերը»,– ասվում է նյութում։
Հոդվածի հեղինակներն ընդգծում են, որ հետագա հարյուր տարիների ընթավքում թուրքական կառավարությունն ամեն կերպ հերքել է ցանկացած հանցագործություն և պնդել է, որ պարզապես «կասեցրել է» իբր դավաճան հայերի գործողությունները։
«Փոխհատուցում վճարելու վախից կամ էթնիկ անտեղի հպարտությունից և ազգայնությունից ելնելով` Թուրքիան տասնյակ միլիոնավոր դոլարներ ծախսի քարոզչության վրա` «ցեղասպանություն» եզրից խուսափելու համար, թեև այն մարդը, ով 1943 թվականին այդ տերմինը հնարած մարդը` լեհ հրեա Ռաֆայել Լեմկինը, արել է դա` նկատի ունենալով հենց հայերին, ինչպես նա ասել է 1952 թվականին»,– ասվում է հոդվածում։
Հեղինկաները նշում են, որ 1840–ական թվականներին ԱՄՆ–ում Թուրքիայի դեսպան Մունիր Էրթեղունը խոչընդոտել է Ֆրանց Վերֆելի «Մուսա լեռան 40 օրը» կինոտարբերակի ստեղծմանը։
ավելի քան 70 տարի անց լույս է տեսել «Խոստումը» ֆիլմը, որի պրեմիերան կայացել է Տորոնտոյի միջազգային կինոփառատոնում 2016 թվականին ընդամենը 1500 մարդու ներկայությամբ։
«Ընդամենը մեկ գիշերվա ընթացքում ինչ–որ մոգական ձևով հայտնվել է մոտ 85 հազար բացասական արձագանք։ Կարելի է միայն ենթադրել, որ դրանք կամ գրվել են թուրք կոալիցիայի կողմից, կամ, հնարավոր է` Թուրքիայի հատուկ ծառայությունների գործակալների կողմից, ովքեր օր ու գիշեր նստել են համակարգչային տերմինալներում և օգտագործել կեղծ օգտանուններ»,– նշում են հոդվածի հեղինակները։
Հրապարակման մեջ նշվում է, որ այսօր Թուրքիայում մեծամասնությունը բացարձակ չի պատկերացնում, թե ինչ է ժողովրդավարությունը։ Նրանք հիանալի գիտեն, թե ինչ է կատարվել հայերի հետ 1915 թվականին, և նրանց համար դա նշանակություն չունի։ -0-
