Հայերը հաճախ են նյարդային դեպրեսիայով տառապում, բայց նախընտրում են մասնագիտական հոգեբուժական օգնության չդիմել, ասաց «Նոր Արաբկիր» առողջության կենտրոնի հոգեթերապևտ Հարություն Մինասյանը:
«Հոգեբույժին դիմելն ամոթալի է համարվում, մարդիկ նախընտրում են դիմել հեքիմներին, գուշակներին, ծիսական ծառայություններից օգտվել, ինչը բխում է մեր մենթալիտետից, քան ժամանակին բժշկի օգնության դիմել»,- երեքշաբթի լրագրողներին ասաց նա:
Մասնագետների ներկայացրած տվյալների համաձայն, աշխարհում մարդկանց 10 տոկոսն այս կամ այն հոգեկան խանգարումներ ունի, և նրանք հոգեբույժի, հոգեթերապևտի, նյարդաբանի կամ հոգեբանի կարիք ունեն:
«Դա նշանակում է, որ մեզ մոտ 350 հազար մարդ մասնագետի օգնության կարիք ունի, բայց պաշտոնապես հանրապետությունում 34 հազարն են գրանցված, իսկ մնացածը՝ քայլող հիվանդներն են, ովքեր չեն դիմում բժիշկներին. կամ ոչ մասնագիտական օգնություն են ստանում, կամ պարզապես չեն գիտակցում, որ հիվանդ են»,- ասաց Մինասյանը:
Նա նշեց, որ արդեն 22 տարի է՝ հայերը ղարաբաղյան պատերազմից, 1988թ.-ի Սպիտակի երկրաշարժից, 90-ականների էներգետիկ ճգնաժամից, սոցիալիզմից կտրուկ կապիտալիզմին անցնելուց հետո հետսթրեսային վիճակում են գտնվում: «Այդ ամենը չէր կարող աննկատ անցնել մեզանից և հոգեկան խանգարումների աճի է հանգեցրել»,- ասաց Մինասյանը:
Ըստ նրա, արդյունքում Հայաստանի բնակչության մեծ մասը տառապում է նևրոզով, ինչը շատ դեպքերում պայմանավորված է երկարատև, ծանր սթրեսային իրավիճակների ապրումներով, և միայն մեկ երրորդը փսիխոզ ունեն (հոգեկան գործունեության տարաբնույթ խախտումներ):
Մինասյանը նշեց, որ որպես արդյունք, կարող է սուր ռեակտիվ փսիխոզ ծագել, ինչը վտանգավոր է ինքնասպանության կամ մարդասպանության փորձ կատարելու առումով: Այդ առնչությամբ նա ավելացրեց, որ հայերը հաճախ նյարդային դեպրեսիայով են տառապում (էկզոգեն դեպրեսիայի տեսակ, որն առաջանում է արտաքին պայմանների ազդեցությունից):
Ըստ հոգեթերապևտի, նույնիսկ այնպիսի հիվանդությունները, ինչպիսին են նիկոտինիզմն ու կոֆեիզմը, համապատասխան հոգեբուժական բուժում են պահանջում: -0-
