«Ճանապարհ դեպի Ռիո». աթլետ Ամալիյա Շարոյան

ԵՐԵՎԱՆ, 8 հուլիսի. /Նովոստի-Արմենիա/. Ռիո դե Ժանեյրոյի 31-րդ ամառային Օլիմպիական խաղերից առաջ Հայաստանի ազգային օլիմպիական կոմիտեն շարունակում է «Ճանապարհ դեպի Ռիո» նախագիծը, որի շրջանակում ներկայացնում է օլիմպիական խաղերում Հայաստանը ներկայացնող մարզիկներին և նրանց օլիմպիականների լուսանկարները։

Մեր այս հերոսը հեռացատկորդ Ամալիյա Շարոյանն է: Նա ծնվել է 1988 թվականին Երևանում: Աթլետիկայով զբաղվում է 3 տարեկանից: Շարոյանը 7 մարզաձևերից սպորտի վարպետի կոչում ունի: Ամալիյան բավականին պրոֆեսիոնալ մոտեցում ունի իր աշխատանքի նկատմամբ, և երբ զրույցի էինք բռնվել նկարահանումների ժամանակ շեշտեց, որ աթլետիկան այն մարզաձևն է, որ ամենօրյա, հետևողական աշխատանք է պահանջում:



Վերջինիս կարծիքով՝ Օլիմպիական խաղերին մասնակցելը երկարամյա աշխատանքի արդյունք է: Շարոյանը իսկական պրոֆեսիոնալի պես մոտեցավ մեր նկարահանումներին, երբեմն-երբեմն հուշելով, թե ինչպես ավելի հաջող կստացվի: Նա լուրջ, ծանրակշիռ, հավասարակշռված և նպատակասլաց անձնավորություն է:

-Խաղերին ի՞նչ թալիսման ես հետդ տանելու:

-Թալիսման չէ, բայց ինձ հետ է մայրիկիս նվիրած մատանին, որը նվեր եմ ստացել Սանկտ Պետերբուրգի հայկական եկեղեցում 2011 թվականին: Այն միշտ մատիս է, բայց չեմ կարող ասել, թե այն հաջողություն է բերում կամ այլ բան:



-Ու՞մ կուզեիր կողքիդ կամ հանդիսատեսի շարքում տեսնել:

-Կցանկանայի, որ հանդիսատեսի մեջ լինեին նրանք, ովքեր կցավեն, կերկրպագեն ինձ. իհարկե, մայրիկիս կցանկանայի տեսնել այնտեղ:



-Ո՞ւմ հետ ես առաջինը կիսելու հաջողությունդ:

-Չեմ կարող ասել, թե ով կլինի կողքիս կանգնած, բայց մայրիկիս հետ միանշանակ:



-Նկարագրիր Օլիմպիական խաղերը երեք բառով:

-Ցանկություն, կամք, նվիրվածություն:



-Ինչպե՞ս կուզես, որ հիշվեն այս Օլիմպիական խաղերը:

- Ուզում եմ, որ Ռիոն հիշեմ, որպես ամենաբարձր արդյունք գրանցած մրցաշար: -0-