«Աջակցություն Ղարաբաղում և Զանգեզուրում ապրող մայրերին և որդիներին» հասարակական կազմակերպությունը գործունեության չորս տարիների ընթացքում լուծել է 1990 թվականի հունվարին հայերի ջարդերից հետո Բաքուն լքած հայ փախստականների մոտ 60 ընտանիքի, ասաց այդ իրադարձությունների ականատես, ՀԿ ղեկավար Սիրվարդ Գալստյանը:
Ադրբեջանի կողմից իրականացված էթնիկ զտումների քաղաքականության հետևանքով 1988-1992 թվականներին իրենց տները ստիպված եղան լքել ավելի քան կես միլիոն հայեր, որոնցից 360 հազարն ապաստան գտան Հայաստանում:
«Մեր գործունեության հիմնական ուղղությունն Ադրբեջանի հայ փախստականներին նյութական օժանդակության, սոցիալական վիճակի բարելավման օժանդակությունն է»,- հինգշաբթի ասաց նա «Նովոստի» միջազգային մամուլի կենտրոնում հրավիրված մամուլի ասուլիսում:
Նա միաժամանակ ընդգծեց, որ Բաքվի փախստականների գույքի փոխհատուցման հարցն առաջվա պես բաց է մնում: «Անշուշտ, մենք փոխհատուցում ենք պահանջում: Մենք թողել ենք մեր տներն ու գույքը, թողել ենք ամեն ինչ... Կարո՞ղ ենք, արդյոք, չհիշել մեր տները: Մենք հիշում ենք: Մենք այնքան բան ենք կորցրել»,- ասաց Գալստյանը:
Բաքվի հայերի ջարդերի մեկ այլ վկա, ներկայումս՝ Երևանի բնակիչ Լիդա Հարությունյանն իր հերթին պատմեց, որ մոտ 10 տարի առաջ կորցրած գույքի փոխհատուցման հարցով դիմել է «Անդրեյ Սախարովի» Հիմնադրամին, սակայն պատասխան այդպես էլ չի ստացել:
Human Rights Watch զեկուցող Ռոբերտ Քուշենի համաձայն՝ «ջարդերը բոլորովին էլ անսպասելի չէին, քանի որ ջարդարարներն ունեին հայերի և նրանց հասցեների ցուցակներ»: Ջարդերը շարունակվում էին ընդհուպ մինչև խորհրդային զորքերի մուտքը Բաքու: -0-
