Գանձակ քաղաքի (Ադրբեջանի Կիրովաբադ) հայ փախստականները դիմել են ԼՂՀ իշխանություններին՝ խնդրելով աջակցություն ցուցաբերել կորցրած ունեցվածքի դիմաց փոխհատուցում ստանալու հարցում, երեքշաբթի ասել է Գանձակի ինքնապաշտպանության մասնակից, «Ահազանգ» ՀԿ-ի գործադիր տնօրեն Ջուլիետա Երեմյանցը:
XX դարի վերջում Ադրբեջանի Գանձակ քաղաքի (Կիրովաբադ, ներկայիս Գյանջա) հայ բնակչության ջարդերի հետևանքով սպանվել և անհետ կորել են տասնյակ մարդիկ: Հայերը ստիպված էին հեռանալ հին հայկական Գանձակ քաղաքից:
«Մենք տասնյակ հազարավոր մարդկանցից դիմումներ ենք հավաքել, որտեղ մանրամասն կերպով ներկայացված է սպանվածների, վիրավորների, կորցրած ունեցվածքի մասին տեղեկությունը և այդ ամենն ուղարկել ենք Ղարաբաղի կառավարություն: Մեր բոլոր հույսերը կապում ենք Ղարաբաղի հետ, որպեսզի միջազգային կառույցներում բարձրացնելով Ղարաբաղի անկախության ճանաչման հարցը՝ ներկայացվի նաև մեր ունեցվածքի փոխհատուցման խնդիրը», - երեքշաբթի «Նովոստի» միջազգային մամուլի կենտրոնում ասաց Երեմյանցը:
Նա ընդգծեց, որ ունեցած տվյալների համաձայն, հայ բնակիչների կորցրած ունեցվածքի ընդհանուր գումարն այն ժամանակ շուրջ 64 մլրդ ռուբլի էր կազմում:
Նա նաև ընդգծեց, որ Հայաստանի կառավարությունը դեռևս լուրջ քայլեր չի ձեռնարկել հայ փախստականների կորցրած ունեցվածքի փոխհատուցման հարցում:
Երեմյանցը նաև պատմեց, որ այժմ Եվրոպական դատարանի քննարկմանն է ներկայացված երեք հայց Գանձակի հայ փախստականների կողմից:
Խոսելով ջարդերի մասին՝ նա պատմեց, որ տեղի հայ բնակիչների կողմից ստեղծված նախաձեռնող խումբը յոթ գիշեր շարունակ փրկել է հայկական ընտանիքներին, ովքեր ապրել են քաղաքի «թուրքական» (ադրբեջանական) մասում:
Նրա խոսքով՝ քաղաքի փրկված բնակիչներն ապաստանում էին քաղաքի «հայկական» մասում գտնվող Սուրբ Գրիգոր Լուսավորիչ եկեղեցում, որտեղ նաև լազարեթ էր բացվել:
«Ահազանգ» փախստականների հասարակական կազմակերպության նախագահ Գրիշա Օգանեսովն իր հերթին պատմեց, որ 45 հազար բնակիչ ունեցող Կիրովաբադում հայկական ջարդերի հետևանով ադրբեջանցիների կողմից սպանվել է 18 հայ, ևս 60-ը անհետ կորել են, ընդ որում սպանված 18 հայերից 12-ի մասին տեղեկությունները հաստատվել են 1990 թ.-ին «Կոմսոմոլսկայա պրավդա» թերթում հրապարակված հոդվածում, որը հղում էր անում ԽՍՀՄ ՆԳՆ Քրեական հետախուզության խմբին: Այդ տեղեկատվության համաձայն, սպանվածների մեծ մասն անպաշտպան տարեցներ են եղել:
Նա պատմեց, որ հայերի նախաձեռնող խումբը պաշտպանություն է կազմակերպել, արգելափակվել են հայկական շրջանի մուտքերը, հերթապահություն է կազմակերպվել հայկական ընտանիքներին փրկելու համար:
Օգանեսովը տեղեկացրեց, որ «Ահազանգ» ՀԿ-ն բավական քանակությամբ վավերագրական փաստեր է հավաքել, բազմաթիվ ձայնագրություններ և այդ սարսափելի իրադարձությունների զոհերի ու ականատեսների պատմություններ:
Նրա խոսքով՝ պաշտպանություն կազմակերպած խումբը մնացել է Կիրովաբադում մինչև 1990 թ.-ի օգոստոսը՝ օգնելով փախստականներին տեղափոխվել Հայաստան և Ղարաբաղ:
Նա նշեց, որ քաղաքի իշխանություններն արդեն վաղուց ձևակերպել էին հայերի տները քաղաքի ադրբեջանցի բնակիչների անունով և մարդկանց պարզապես կանգնեցնում էին փաստի առջև՝ ներկայացնելով նրանց պատրաստ, վերաձևակերպված փաստաթղթեր, որոնց տակ պարզապես պետք էր ստորագրել:
Օգանեսովն ավելացրեց, որ Կիրովաբադում հայերի ջարդերը տեղի են ունեցել Սումգայիթի ջարդերին զուգահեռ (1988 թ.-ի փետրվար), սակայն իշխանությունները բավականին արագ թաքցրել են ջարդերի հետքերը՝ վախենալով լայն արձագանքից:
Ադրբեջանում բռնկված ջարդերի ալիքի զոհ են դարձել Կիրովաբադի, Ղազախի, Խանլարի, Դաշկեսանի, Մինգեչաուրի, Բաքվի և Ադրբեջանի մյուս քաղաքների ու գյուղերի հայերը:-0-
