Հայ բժիշկ դիետոլոգը բուլիմիայով տառապողներին խորհուրդ է տալիս օրագիր պահել

Բուլիմիայով տառապողները ( հոգեկան խանգարում, որի ժամանակ անվերահսկելի շատակերությանը հետևում է արհեստական փսխումը կամ ցանկացած այլ մաքրող պրոցեդուրա) լավ կլինի օրագիր պահեն, որտեղ նշված կլինի սննդի չափաբաժինը, այդ կարծիքին է ՀՀ առողջապահության նախարարության կուրորտաբանության և ֆիզիկական բժշկության գիտահետազոտական կենտրոնի բժիշկ դիետոլոգ Վարդանուշ Պետրոսյանը։

«Բուլիմիայով հիվանդներին խորհուրդ ենք տալիս օրագիր պահել, որպեսզի այնտեղ գրեն, թե իրենք ինչ են ուտում, երբ են ուտուն, և ինչ է ուտելիքը բերում նրանց հոգեկան աշխարհ։ Հաճախ շատակերության ժամանակահատվածում նրանք չեն զգում, թե ինչքան են ուտում և ինչ են ուտում»,- երկուշաբթի լրագրողներին ասաց Պետրոսյանը։

Բժիշկ դիետոլոգը նշեց, որ երբ շատակերությունից հետո բուլիմիայով տառապողները գրում են կերակուր ընդունելու ժամանակը, քանակը, տեղը, ժամը և զգացողությունը, շատակերության գործընթացը հեշտ է լինում վերահսկել։

Պետրոսյանը նշեց, որ բուլիմիայի առաջին կանխանշանը մեղքի զգացումն է, որը անլիարժեքության բարդույթի արտահայտությունն է։

Ըստ Պետրոսյանի՝ նման հիվանդությունները՝ կապված կերակուր ընդունելու հետ, ինչպես անորեկսիան է ( հոգեբուժական ախտանիշ, որն արտահայտված է քաշի նվազման հանդեպ կպչուն ձգտմամբ, որն իրականացվում է դիետա պահելով կամ ընդհանրապես կերակրից հրաժարվելով) և բուլիմիան, Հայաստանում այնքան էլ տարածված երևույթ չէ, և այդ ոլորտում վիճակագրություն գոյություն չունի։

Բժիշկ դիետոլոգը նշեց, որ տարեկան ինքը չորսից հինգ հաճախորդ է ընդունում՝ 18-20 տարեկան, ովքեր տառապում եմ անորեկսիայով և բուլիմիայով։

Այդ կապակցությամբ Պետրոսյանը զուգահեռներ է անցկացրել երկու հիվանդությունների միջև։ Ըստ նրա՝ և անորեկսիան, և բուլիմիան առաջին հերթին կապված են մարմնի և քաշի նշանակության գերագնահատման հետ։ Բժիշկ դիետոլոգը ցավով է ընդգծել, որ ներկայումս մոդելային արտաքինը ոչ միայն գեղեցկության խորհրդանիշ է, այլև երջանկության և հաջողակություն։

Երկու հիվանդությունների երկրորդ ընդհանուր գիծը Պետրոսյանը նշել է դիետայի դաժան սահմանափակումները։ Ըստ բժշկի՝ և անորեկսիայով, և բուլիմիայով տառապողները հակված են թուլացնող և միզամուղ միջոցներ ընդունել, ինչպես նաև հաճախ իրենց մոտ արհեստական փխսում են առաջացնում։

Սակայն եթե բուլիմիայով տառապողները սկսում են սահմանափակել կերակրի ընդունումը շատակերության տագնապներից հետո, ապա անորիկսիկների մոտ սովը մշտական բնույթ է կրում և կարող է մահացու ելք ունենալ։ Այսպիսով՝ բուլիմիայով, տառապողներն ի տարբերություն անորիկսիկների, հաճախ նորմալ քաշ են ունենում։

Պետրոսյանն ընդգծեց, որ նորմայի համաձայն, անհրաժեշտության դեպքում  շաբաթը թույլատրվում է նիհարել երեքից հինգ կգ-ով։ Բացառություն են կազմում իսկապես  ծանր քաշ ունեցող մարդիկ, որոնց խորհուրդ է տրվում իրենց քաշից 10 տոկոս պակասեցնել:

Այսպես, եթե մարդը 120 կգ է կշռում, ապա նրան շաբաթվա ընթացքում թույլատրելի է մինչև 12 կգ նիհարել։

Այդ կապակցությամբ բժիշկ դիետոլոգն ավելացրեց, որ դիետաների չպետք է հետևեն տարեց մարդիկ, հղիները, կերակրող մայրերը և սպորտսմենները, և խորհուրդ է տվել նորմալ քաշ պահպանելու համար օրական մինչև 40 րոպե մարմնամարզությամբ զբաղվել։

Հիվանդանոցային հոգեբան Վիկտորիա Վարյանն իրեն հերթին նշեց, որ բուլիմիայով և անորեկսիայով հիվանդներին հոգեբանական օգնությունը հաճախ սկսում է ցուցաբերվել ուշ փուլում, երբ հիվանդներին արդեն բժշկական օգնություն է ցուցաբերվել՝ նրանց պաշտպանելով հյուծվածությունից։

Ըստ Վարյանի՝ նման դեպքերում անհրաժետշ է հիվանդի մոտ հաստատուն հոգեկան վարքագիծ ձևավորել, որը կօգնի նրանց ազատվել անլիարժեքության բարդույթից՝ կապված սեփական քաշի և մարմնի հետ։ -0-