Հայկական հասարակությունը հոգեբանորեն պատրաստ չէ հայ-թուրքական սահմանի բացմանը, կարծում է ՀՅԴ խմբակցությունից ԱԺ պատգամավոր Ալվարդ Պետրոսյանը:
«Քանի դեռ մենք սահմանը չենք բացել մեր մտքում, իրական հայ-թուրքական սահմանը երբեք չի բացվի»,- Պետրոսյանն ասաց հինգշաբթի մամուլի ասուլիսի ժամանակ:
Նրա խոսքերով՝ հայկական հասարակության մի մասը հանդես է գալիս հայ-թուրքական հարաբերությունների նորմալացման օգտին, մյուս մասը՝ դեմ, և ոչ ոք ի վիճիակի չէ հիմնավորելու իր դիրքորոշումը:
Պատգամավորը կարծում է, որ հայ-թուրքական հարաբերությունները սոսկ իշխանությունների որոշումներ, դրանք խորհրդարանի և սահմանադրական դատարանի հաստատման հետ կապված գործողություններ չեն, սա այն խնդիրներից մեկն է, որը հսկայական նախապատմություն ունի:
Բացի այդ, ըստ նրա, հայ-թուրքական սահմանի բացումը առաջին հերթին հոգեբանական խնդիր է, և քանի դեռ այն չի հաղթահարվել, սահմանի բացման հետ կապված տեխնիկական հարցերը լուծել հնարավոր չի լինի:
Պետրոսյանը ափսոսանք է հայտնել, որ փորձը ցույց է տալիս, որ հայ ժողովուրդն ի վիճակի չէ, հրեաների նման համախմբվել ընդհանուր խնդրի շուրջ:
«Քաղաքական ուժերը չեն կարող համատեղ քննարկում անցկացնել առկա խնդիրների լուծման համար»,- նշեց նա:
Պետրոսյանն ասաց, որ հայ հասարակությունում կան շողոքորթներ, որոնք հայ-թուրքական խնդրի միջոցով ձգտում են հասնել իրենց քաղաքական նպատակներին, սակայն կան և նրանք, ովքեր իսկապես արտահայտվում են սահմանի բացմանը դեմ կամ կողմ:
Նրա խոսքով՝ յուրաքանչյուր ուժ առաջ է տանում նպատակներին հասնելու իր ուղին: «Սակայն ավելի լավ է, որ այդ նպատակի ուղղությամբ քաղաքական ուժերը շարժվեին համախմբված ձևով, մի ուղղությամբ հոսող գետի նման»,- նշեց պատգամավորը:
Միևնույն ժամանակ Պետրոսյանը վստահ է, որ հայ-թուրքական սահմանը, միևնույն է, մի օր բացվելու է: «Պարզապես ինձ թվում է, որ այսօր երկու կողմն էլ պատրաստ չեն դրան, և ուզում են հնարավորինս ձգել արձանագրությունների վավերացման գործընթացը»,- ասաց Պետրոսյանը:
Հայաստանի և Թուրքիայի՝ մինչև վերջին ժամանակները բավականին լարված հարաբերությունները սկսեցին կարգավորվել, երբ երկու երկրի արտգործնախարարներ Էդվարդ Նալբանդյանն ու Ահմեդ Դավութօղլուն հոկտեմբերի 10-ին Ցյուրիխի համալսարանում ստորագրեցին «Դիվանագիտական հարաբերությունների հաստատման մասին արձանագրությունը» և «Երկկողմ հարաբերությունների զարգացման մասին արձանագրությունը»: Փաստաթղթերը ստորագրումից հետո պետք է հավանության արժանանան երկու երկրների խորհրդարանների կողմից:
Հայաստանի և Թուրքիայի միջև չկան դիվանագիտական հարաբերություններ, իսկ 1993-ից, պաշտոնական Անկարայի նախաձեռնությամբ, փակ է հայ-թուրքական սահմանը։ Հարաբերությունները բարդացան, երբ Անկարան սկսեց սատարել ադրբեջանական դիրքորոշմանը՝ ղարաբաղյան հարցում, և երբ Թուրքիան կտրուկ արձագանքեց Օսմանյան կայսրությունում 1915թ. հայոց ցեղասպանության միջազգային ճանաչման գործընթացին:-0-
