Հայաստանի ազգային անվտանգության տեսակետից ամենակործանարար ու վտանգավոր աղանդը «Եհովայի վկաներն» է, կարծում է «Կործանարար կուլտի զոհերի օգնության ու վերականգնման կենտրոն» հասարակական կազմակերպության նախագահ Ալեքսանդր Ամարյանը:
«Ամենավտանգավորը այն կրոնական կառույցն է, որն իր մեթոդիկայում օգտագործում է հոգեբանական ճնշման արգելված մեթոդներ, իսկ իր գաղափարախոսության մեջ ամրագրում պետական մարմիններին չհնազանդվելու դրույթներ»,- Ամարյանն ասաց երկուշաբթի մամուլի ասուլիսի ժամանակ:
Նրա խոսքով` ՀՀ Սահմանադրությունում կան դրույթներ այն մասին, որ յուրաքանչյուր քաղաքացի պարտավոր է կատարել պարտքը հայրենիքի առաջ, բայց «Եհովայի վկաների» օրենքներով դա արգելված է:
Ամարյանը նշեց, որ այլընտրանքային ծառայության մասին օրենքը փաստորեն ստորագրվել է «Եհովայի վկաների» համար, քանի որ օրենքի գործելու ողջ պատմության ընթացքում միայն մի քանի անձինք են ընտրել այլընտրանքային ծառայությունը, այն էլ զորամասերում, և դրանք եղել են ազգային փոքրամասնություն հանդիսացող մոլոկանների ներկայացուցիչներ:
«Սակայն ոչ ոք չի խորացել այն հարցի էության մեջ, որ «Եհովայի վկաները» անգամ այլընտրանքային ծառայությունը չեն ընտրում, դա է ապացուցում համաշխարհային փորձը»,- ասաց Ամարյանը՝ հավելելով, որ եթե նրանք չեն ենթարկվում պետությանը, ուստի նրանք սպառնում են նրան:
Միևնույն ժամանակ Ամարյանը կարծում է, որ մարդը պետք է ազատ ընտրություն ունենա, սակայն դա անելու համար նա պետք է լիովին տեղյակ լինի դրա մասին, և այդ առաքելությունը պետք է կատարեն հոգեբանները:
Օրերս Մարդու իրավունքների Եվրոպական դատարանը չբավարարեց զինծառայությունից խուսափող «Եհովայի վկաներ» աղանդի անդամ Վահան Բայաթյանի կողմից պետության դեմ ներկայացված հայցը:
Բայաթյանը ՄԻԵԴ-ին իր բողոքում նշել էր, որ Հայաստանում իրեն ներկայացված զինվորական ծառայությունից խուսափելու մեղադրանքը մարդու իրավունքների և հիմնական ազատությունների պաշտպանության մասին Եվրոպական կոնվենցիայի 9-րդ հոդվածի խախտում է:
Սակայն ՄԻԵԴ-ը համարել է, որ կոնվենցիայի 9-րդ հոդվածի խախտումը, որը սահմանում է մտքի, խղճի ու կրոնի ազատության իրավունքը, հայկական պետության կողմից թույլ չի տրվել:
26-ամյա Վահան Բայաթյանը «Եհովայի վկաներ» աղանդի անդամ է: 2001 թ.-ին զորակոչային բժշկական հանձնաժողովը նրան զինվորական ծառայությանը պիտանի է ճանաչել, որից հետո Բայաթյանը ծանուցագիր է ստացել, բայց նշանակված օրը զինկոմիսարիատ չի ներկայացել:
2001 թ.-ի օգոստոսին Բայաթյանի դեմ քրեական գործ է հարուցվել, իսկ 2002 թ.-ի նոյեմբերի 28-ին մայրաքաղաքային Էրեբունի և Նուբարաշեն համայնքների առաջին ատյանի դատարանը Բայաթյանին մեկուկես տարվա ազատազրկման է դատապարտել:
2002 թ.-ի դեկտեմբերի 24-ին քրեական և ռազմական գործերով վերաքննիչ դատարանը բեկանեց դատարանի վճիռը պատժի մասով և Բայաթյանին դատապարտեց երկուսուկես տարվա ազատազրկման: -0-
