Սանկտ Պետերբուրգում ՀՀ և Ադրբեջանի նախագահներ Սերժ Սարգսյանի և Իլհամ Ալիևի սպասվող հանդիպման ժամանակ գրանցվելիք անգամ ամենաչնչին առաընթացն ավելի իրական կլինի, քան իմիտացիան, «Նովոստի-Արմենիա» գործակալության հարցին ի պատասխան ասաց «Եվրոպական ինտեգրացիա» կազմակերպության ղեկավար Կարեն Բեքարյանը:
Հայաստանի և Ադրբեջանի նախագահներ Սերժ Սարգսյանի և Իլհամ Ալիևի հերթական հանդիպումը տեղի կունենա կունենա հունիսի սկզբին Սանկտ-Պետերբուրգում՝ տնտեսական ֆորումի շրջանակներում։
«Ամենայն հավանականությամբ՝ Սանկտ Պետերբուրգում դարձյալ շեշտը կդրվի կարգավիճակի ու այլ չկարգավորված հարցերի վրա, չգիտեմ, թե ինչպիսին կլինի առաջնընթացը, սակայն այն, որ հասարակությունն արդեն տեղեկացվում է կողմերի դիրքորոշումների մասին, վկայում է այն մասին, որ եթե անգամ չնչին առաջընթաց գրանցվի, այն ավելի իրական կլինի, քան իմիտացիան»,- երեքշաբթի «Նովոստի» միջազգային մամուլի կենտրոնում տեղի ունեցած ասուլիսի ժամանակ ասաց Բեքարյանը:
Այս առնչությամբ նա պարզաբանեց, որ ցանկացած բանակցային գործընթացում առաջընթաց գրանցվում է այն դեպքում, երբ տեսակետները շատ հստակ են արտահայտվում, «ընդ որում դա միայն փակ դռների ետևում չի տեղի ունենում, այլև ներկայացվում է հասարակայնությանը»:
Բեքարյանն ընդգծեց, որ Լեռնային ղարաբաղի կարգավիճակը բանակցային գործընթացի հիմնաքարն է, և մյուս բոլոր հայտարարությունները պարզապես մնում են կուլիսների ետևում:
Ընդ որում նա արդարացված է համարում այն սպասումները, որ Սանկտ Պետերբուրգում կկայանա որևէ հայ-ադրբեջանական համաձայնագրի կամ Ղարաբաղյան խնդրի կարգավորման փաթեթի ստորագրում:
«Մենք ապրում ենք այդ գործընթացում, և այն փոքր քայլերը կամ արդյունքները, որոնք տեսնում ենք, այնքան դանդաղ են թվում մեր աչքին, որ մենք ավելին ենք սպասում, քան այն, ինչ կա իրականում»,-պարզաբանեց քաղաքագետը:
Բեքարյանը դժվարացավ ասել, թե առաջընթաց կլինի՞, արդյոք, բանակցային գործընթացում և իր դիրքորոշումը բացատրեց նրանով, որ Ադրբեջանը գտնվում է բավականին բարդ իրավիճակում:
«Այնպիսի տպավորություն է ստեղծվում, որ Ադրբեջանն այժմ ամբողջ աշխարհից վիրավորված է, այդ թվում և Թուրքիայից՝ հայ-թուրքական գործընթացի համար»,- ասաց նա:
Ղարաբաղյան հակամարտությունը սկիզբ է առել 1988 թ.-ին, երբ հիմնականում հայերով բնակեցված Լեռնային Ղարաբաղը հայտարարեց Ադրբեջանի կազմից դուրս գալու մասին։
1991 թ. դեկտեմբերի 10-ին, Խորհրդային Միության փլուզումից մի քանի օր առաջ, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցավ հանրաքվե, որի ժամանակ բնակչության ճնշող մեծամասնությունը՝ 99,89 տոկոսը Ադրբեջանից ամբողջովին անկախանալու կողմ քվեարկեց։
Դրանից հետո սկսվեցին լայնամասշտաբ ռազմական գործողություններ, որոնց հետևանքով Ադրբեջանը կորցրեց վերահսկողությունը Լեռնային Ղարաբաղի և նրան հարակից յոթ շրջանների նկատմամբ։
1994 թ.-ի մայիսի 12-ին՝ զինադադարի մասին համաձայնագրի ուժի մեջ մտնելուց հետո հակամարտության գոտում դադարեցին ռազմական գործողությունները։ Պատերազմի հետևանքով երկու կողմից զոհվեց մոտավորապես 25-30 հազ մարդ և մոտ մեկ միլիոնը ստիպված եղավ լքել բնակավայրերը։
Զինադադարի ռեժիմի մասին համաձայնությունը պահպանվում է մինչ այժմ։
1992 թ.-ից մինչ օրս ընթանում են բանակցություններ հակամարտության խաղաղ կարգավորման ուղղությամբ ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակներում, որի համանախագահներն են ԱՄՆ-ն, Ռուսաստանը և Ֆրանսիան։-0-
