ԵՐԵՎԱՆ, 12 մարտի. /Նովոստի–Արմենիա/. Հայաստանի իշխանությունները պետք է հրապարակայնորեն սկսեն նախապատրաստել երկիրը պատերազմի, երեքշաբթի «Նովոստի–Արմենիա» գործակալությունում ասաց քաղտեխնոլոգ Վիգեն Հակոբյանը։
Նրա խոսքով, քանի որ ղարաբաղյան հակամարտության բանակցություններում առայժմ հեռանկարներ չեն երևում, ապա ավելի ճիշտ կլինի, եթե Հայաստանի իշխանությունները հրապարակայնորեն սկսեն նախապատրաստել երկիրը պատերազմի։
Միաժամանակ, քաղտեխնոլոգի կարծիքով, դա պետք է խոսվի ոչ թե փորձագետների, այլ բարձրագույն մակարդակով, որպեսզի ցուցադրվի, որ Հայաստանը պատրաստ է միաբանության, ինչպես Ադրբեջանը, որը մշտապես սպառնում է ռազմական գործողությունների վերսկսմամբ, եթե բանակցային գործընթացը որևէ հեռանկար չի տալիս։
«Կարծում եմ` դա կարող է ինչպես երկրի ներքին միաբանության մեսիջ դառնալ, այնպես էլ կարևոր գործոն լինել միջազգային կազմակերպությունների համար։ Անհրաժեշտ է մասնակցել բանակցությունների, բայց նաև ունենալ տարբերակ B, C և նույնիսկ D»,– ասաց Հակոբյանը։
Նա նշեց, որ պատերազմի վերսկսման վտանգ կա միշտ, եթե չկա խաղաղ լուծման հեռանկար, եթե կողմերից մեկը, այս դեպքում` Ադրբեջանը, իր օգտին ուժերի անհավասարակշռության հնարավորություն տեսնի (ոչ միայն ռազմական, այլ նաև քաղաքական և ներքաղաքական իմաստով)։
Միաժամանակ նա նշեց, որ հայկական կողմն ի սկզբանե Փաշինյան–Ալիև հանդիպումը բնութագրում է ոչ որպես բանակցություններ, ընդգծելով, որ այն նույնիսկ չունի օրակարգ, և բոլոր քննարկումները կլինեն միայն քննարկումների և բանակցություններին Արցախի մասնակցության հավանականությանը։
Загружается новость ...
"Право"
Ինչ վերաբերում է ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի համանախագահներին, ապա, քաղտեխնոլոգի կարծիքով, նրանք լավ հասկանում են, որ չնայած մադրիդյան սկզբունքների 12–ամյա պատմությանը, ոչ Հայաստանը, ոչ Արցախը համաձայն չեն խոսել որևէ հարցի շուրջ առանց կարգավիճակի հարցում իրական փոխզիջումների։
«Հայաստանը պատրաստ չէ միակողմանի զիջումների, իսկ Ադրբեջանը չի ուզում խոսել Արցախի կարգավիճակի մասին։ Ստացվում է, որ հիմնական կետերից և ոչ մեկով 12 տարիների ընթացքում նույնիսկ մեկ սանտիմետրի առաջընթաց չկա»,– ասաց Հակոբյանը։
Այս պայմաններում, նրա խոսքով, դա պարզապես հերթական հանդիպում է, որի ընթացքում կողմերը կրկին մանևրելու են և փորձելու են լուծել տեխնիկական հարցերը։
Ղարաբաղյան հակամարտությունը սկիզբ է առել 1988 թ.-ին, երբ հիմնականում հայերով բնակեցված Լեռնային Ղարաբաղը հայտարարեց Ադրբեջանի կազմից դուրս գալու մասին։
1991 թ. դեկտեմբերի 10-ին, Խորհրդային Միության փլուզումից մի քանի օր առաջ, Լեռնային Ղարաբաղում տեղի ունեցավ հանրաքվե, որի ժամանակ բնակչության ճնշող մեծամասնությունը՝ 99,89 տոկոսը Ադրբեջանից ամբողջովին անկախանալու կողմ քվեարկեց։
Դրանից հետո սկսվեցին լայնամասշտաբ ռազմական գործողություններ, որոնց հետևանքով Ադրբեջանը կորցրեց վերահսկողությունը Լեռնային Ղարաբաղի և նրան հարակից յոթ շրջանների նկատմամբ։ 1994 թ.-ի մայիսի 12-ին՝ զինադադարի մասին համաձայնագրի ուժի մեջ մտնելուց հետո հակամարտության գոտում դադարեցին ռազմական գործողությունները։
Պատերազմի հետևանքով երկու կողմից զոհվեց մոտավորապես 25-30 հազ մարդ և մոտ մեկ միլիոնը ստիպված եղավ լքել բնակավայրերը։ Զինադադարի ռեժիմի մասին համաձայնությունը պահպանվում է մինչ այժմ։ 1992 թ.-ից մինչ օրս ընթանում են բանակցություններ` հակամարտության խաղաղ կարգավորման ուղղությամբ` ԵԱՀԿ Մինսկի խմբի շրջանակում, որի համանախագահներն են ԱՄՆ-ն, Ռուսաստանը և Ֆրանսիան։-0-
